حال بنگرید به زندگی پیامبر اسلام(ص) و وفات این انسان بزرگ. چنانکه دکتر سروش به خوبی تذکار می‌دهد حضرت محمد(ص) شخصیت کامروایی بود و سویه‌های تراژیک در حیات ایشان بسیار اندک است. او به تاییدات الهی به هرچه خواست رسید و رسالت خود را به طور شایسته به اتمام رساند. وقتی پیامبر(ص) جان به جان‌آفرین تسلیم کرد، تمام شبه‌جزیره‌ی عربستان مسلمان بودند و به پیامبری او ایمان داشتند.
در چنین شرایطی، می‌بینیم که مداحان ما وقتی به زمان وفات این دردانه‌ی شریعت اسلام می‌رسند، حرف چندانی برای گفتن ندارند و لذا همواره به کربلا و داستان پر غصه‌ی امام حسین(ع) سرک می‌کشند. در سرگذشت پیامبراسلام(ص) حادثه‌ی دندان‌گیری برای اشک گرفتن از خلق‌الله وجود ندارند و هرچه است پیروزی‌ست و کامروایی. تنها داستانی که البته کمی می‌تواند دست‌آویز مداحی مداحال باشد، به گفتگوی حضرت محمد(ص) و دختر پاکدامن ایشان، خانم فاطمه‌زهرا و ماجرایی وفاتِ ایشان برمی‌گردد و... .
با درود به پیامبر اسلام(ص) و تمام امامان بزرگ شیعه.